Operacja obojczyka – wskazania, przebieg, zalecania po zabiegu. Wskazaniem do operacji złamania obojczyka są: złamania środkowej części obojczyka z jego skróceniem większym niż 1,5 – 2 cm, złamania z przemieszczeniem u ludzi młodych, aktywnych fizycznie, brak zrostu, powikłania nerwowo-mięśniowe, złamanie otwarte obojczyka. Zdecyduj o rodzaju diety. Zadbaj o makroskładniki. Wykonuj najlepsze ćwiczenia na schudnięcie i wyrzeźbienie sylwetki. Trenuj odpowiednio często. Reaguj na zmiany, ale nie wpadaj w panikę. 1. Wylicz zapotrzebowanie kaloryczne. Jak Schudnąć i Wyrzeźbić Sylwetkę w Miesiąc | 2 miesiące | 3 miesiące dla dziewczyn i mężczyzn +256% Pij w ciągu doby 1,5-2 litry płynów, najlepiej sięgaj po wodę, albo po naturalne spalacze tłuszczu, takie jak zielona herbata. Jak schudnąć z ud? Oczywiście sama dieta nie da nam spektakularnych rezultatów, warto dodać do niej ruch fizyczny. Aby schudnąć z brzucha w 2 tygodnie, powinieneś zrezygnować z przetworzonej żywności i wysokokalorycznych potraw oraz ograniczyć spożycie cukru. Zamiast tego, postaw na produkty bogate w białko ,bogate w błonnik oraz bogate w zdrowe tłuszcze. Ile maksymalnie można schudnąć w 2 tygodnie? Oznacza to, że w ciągu 2 tygodni Jeśli chcesz schudnąć z brzucha, niezastąpione są ćwiczenia aerobowe, czyi wytrzymałościowe. Świetne rezultaty przynosi bieganie, pływanie oraz jazda na rowerze., ale też szybki marsz Treningi aerobowe pomogą Ci nie tylko zgubić oponkę, ale też poprawić kondycję i wzmocnić mięśnie.Oczywistym jest, że zbilansowana dieta w połączeniu z regularnymi treningami pozwalają Obręcz barkowa, składająca się z kości ramiennych, obojczyków, mięśni i więzadeł, jest niezbędna do utrzymania pełnej funkcjonalności ramion. Jeśli jest napięta lub ograniczona w ruchu, może to prowadzić do różnych problemów, takich jak ból barku, ograniczenie zakresu ruchu czy nawet przewlekłe urazy. K0TS3f. Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Obojczyk – budowa Obojczyk – złamanie obojczyka Obojczyk – inne urazy obojczyka Obojczyk – diagnostyka bólu obojczyka Obojczyk – leczenie urazów obojczyka Obojczyk – uczucie trzaskania w obojczyku Obojczyk – guzki na obojczyku Obojczyk – budowa Obojczyk ma trzon oraz dwa końce – barkowy oraz mostkowy. Koniec mostkowy łączy się z mostkiem, natomiast barkowy z wyrostkiem barkowym. Koniec barkowy ma płaski kształt, natomiast mostkowy – okrągły. Do obojczyka przyczepione są bardzo ważne mięśnie – mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy oraz mięsień piersiowy większy. Bocznie przylega do niego również mięsień naramienny i czworoboczny. Wbrew pozorom obojczyk dość często ulega uszkodzeniom. Obojczyk razem z łopatką tworzy obręcz kończyny górnej. To właśnie dzięki tej kości możemy wykonywać swobodne ruchy. Dodatkowo obojczyk chroni pęczek naczyniowo-nerwowy. Obojczyk z reguły jest widoczny. Z łatwością można go także wyczuć pod palcami. U osób szczupłych jest on dużo bardziej wystający, jednak nie jest to żadną patologią. Obojczyk – złamanie obojczyka Złamany obojczyk powoduje charakterystyczne objawy, których nie sposób nie rozpoznać. Co więcej – narażeni na tego typu złamania mogą być wszyscy, chociaż najczęściej przypisuje się je sportowcom trenującym sporty kontaktowe. Najczęściej do złamania obojczyka dochodzi podczas upadku lub wypadku komunikacyjnego. Złamanemu obojczykowi towarzyszy ból oraz widoczna opuchlizna. Do tego dochodzi problem w poruszaniu ręką. Bardzo często zdarza się, że widoczne jest przemieszczenie kości. W skrajnych przypadkach złamanie to może wywołać uszkodzenie splotu barkowego lub tętnicy podobojczykowej. Uszkodzenie tętnicy może z kolei doprowadzić do krwotoku wewnętrznego. Jeśli wiemy, że obojczyk jest złamany, należy go jak najszybciej unieruchomić. Można do tego celu użyć temblaka. Ten krok pozwoli zapobiec przesuwaniu odłamków kości. Większość złamań obojczyka udaje się wyleczyć, nie wykonując operacji. Jednak istnieją przypadki, w których jest ona konieczna. To między innymi: złamanie w kilku miejscach, złamanie otwarte, uszkodzenie nerwów. Operacje wykonuje się także wtedy, gdy kości nie chcą się zrastać. Złamany obojczyk musi być unieruchomiony przez 3-4 tygodnie. Po tym czasie konieczna jest rehabilitacja. Już po roku pacjent odzyskuje pełną sprawność. Obojczyk – inne urazy obojczyka Obojczyk jest również narażony na mniej poważne urazy, takie jak stłuczenia. Mogą one wywoływać bolesność przy dotyku. Jeśli odczuwamy ból obojczyka przy podnoszeniu ręki, jednak nie uległ on żadnemu urazowi, prawdopodobnie mamy do czynienia z przeciążeniem mięśni. Może to być również sygnał informujący o stanach zwyrodnieniowych oraz zmianach naczyniowo-nerwowych. Jednym z urazów, które mogą powodować silny ból obojczyka, jest oddzielenie stawu barkowo-obojczykowego. Oznacza to zerwanie więzadeł, które stabilizują staw i pomagają utrzymać kości na miejscu. Urazy stawu barkowo-obojczykowego są zwykle spowodowane upadkiem lub bezpośrednim uderzeniem w ramię. Łagodne zerwanie może powodować ból, podczas gdy poważniejsze zerwanie więzadła może spowodować przemieszczenie obojczyka. Oprócz bólu i tkliwości wokół obojczyka może rozwinąć się wybrzuszenie powyżej barku. Leczenie obejmuje wtedy odpoczynek i okłady z lodu na ramieniu, a także orteze zakładaną na ramię, pomagająca ustabilizować staw. W ciężkich przypadkach, w celu naprawy zerwanych więzadeł i ewentualnego przycięcia części obojczyka, aby dobrze pasował do stawu, konieczna staje się operacja. W przypadku urazów obojczyków możemy również mówić o osteolizie obojczyka. Koniec obojczyka lub część dystalna, która tworzy staw barkowo-obojczykowy, może ulec podrażnieniu i zapaleniu. Osteoliza, czyli zwyrodnienie kości, może łatwo wystąpić na końcu obojczyka ze względu na powtarzające się siły działające na niewielką powierzchnię stawu barkowo-obojczykowego, szczególnie podczas podnoszenia ciężkich przedmiotów, takich jak w czasie wykonywania ćwiczeń np. wyciskania na ławce. Kość zaczyna się rozkładać szybciej, niż jest się w stanie leczyć i tworzyć nowe komórki kostne. Ostry ból często występuje przy ruchach nad głową oraz pchających ramienia i barku z tępym bólem w spoczynku. Czasami ból obojczyka może wskazywać na różne choroby. Jedną z nich jest zespół uciskowy górnego otworu klatki piersiowej. Dochodzi wtedy do ucisku pęczka naczyniowo-nerwowego górnej kończyny. Należy zaznaczyć, że nawet spanie przez całą noc na jednym boku jest dla obojczyka niekorzystne. Może to doprowadzić do przewlekłego ucisku. Wtedy zazwyczaj dolegliwości bólowe mijają zaraz po wstaniu. Obojczyk może boleć również w przebiegu zwyrodnienia barku. Dochodzi wtedy do ograniczenia ruchomości, a także zesztywnienia stawów obręczy barkowej. Rozwój tej choroby jest dość powolny. Objawy choroby zwyrodnieniowej stawów obejmują ból i sztywność dotkniętego stawu. Objawy zwykle rozwijają się powoli i stopniowo pogarszają się z czasem. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen lub naproksen, mogą pomóc zmniejszyć ból i stany zapalne związane z chorobą zwyrodnieniową stawów. Wstrzyknięcia kortykosteroidów mogą również pomóc złagodzić stan zapalny i ból w dłuższym okresie. W skrajnych przypadkach ból obojczyka może wynikać z rozprzestrzeniania się raka do kości lub zajęciem pobliskich węzłów chłonnych. Węzły chłonne są w całym naszym ciele. Kiedy rozprzestrzenił się na nie rak, można odczuwać ból i zauważyć obrzęk w węzłach powyżej obojczyka, pod pachą, w pobliżu pachwiny i szyi. Neuroblastoma to rodzaj raka, który może wpływać na węzły chłonne lub przenosić się do kości. Oprócz bólu jego objawy obejmują: biegunkę; gorączkę; wysokie ciśnienie krwi; szybkie bicie serca; nadmierne pocenie się. Nowotwory rozwijające się w obrębie obojczyka, barku lub ramienia można leczyć za pomocą radioterapii lub operacji, w zależności od charakteru choroby i stopnia zaawansowania. Jeśli stłukliśmy obojczyk i dokucza nam uporczywy ból, warto zastosować maść przeciwbólową. Należy również unikać przeciążania obojczyka. Jeśli ból jest silny, pomocne mogą okazać się doustne leki przeciwbólowe wydawane bez recepty. Jeśli mimo wszystko ból nie ustępuje lub się nasila, należy skontaktować się z lekarzem, który wykona wszystkie potrzebne badania i postawi diagnozę. Zobacz też: Zabawa w ciepło-zimno Obojczyk – diagnostyka bólu obojczyka Ból obojczyka może być objawem różnych choroby. Rozpoznanie przyczyny bólu obojczyka zawsze rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu medycznego i ukierunkowanego badania przedmiotowego. Historia i stan fizyczny wpłyną na decyzję lekarza, które testy wykonać później. Najpowszechniejszymi testami diagnostycznymi będą badania obrazowe, zwłaszcza jeśli istnieje jakakolwiek możliwość urazu. Lekarz prawie zawsze zaczyna od wykluczenia, czy przyczyną bólu jest sam obojczyk, czy też połączenie obojczyka z innymi kośćmi. Lekarz najpierw przeanalizuje najczęstsze przyczyny i zajmie się bardziej rzadkimi. Opcje badań obrazowych obejmują: zdjęcia rentgenowskie: Najprostszym sposobem sprawdzenia, co jest przyczyną bólu obojczyka, jest spojrzenie na niego. Zdjęcia rentgenowskie (badanie RTG) to najłatwiejsza, najszybsza i najtańsza opcja. Możemy spodziewać się prześwietlenia, jeśli pójdziemy do lekarza z powodu bólu obojczyka. tomografia komputerowa (TK): W niektórych przypadkach, zwłaszcza jeśli przyczyna bólu obojczyka nie jest traumatyczna i nieoczywista, lekarz zleci tomografię komputerową. Prawie zawsze odbywa się to po prostym zdjęciu rentgenowskim i może nie być konieczne, jeśli lekarz dobrze przyjrzy się oczywistemu urazowi lub nieprawidłowości na zdjęciu rentgenowskim. obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI): skaner CT wykorzystuje technologię rentgenowską do tworzenia obrazów. MRI wykorzystuje pole magnetyczne. CT jest w stanie bardzo wyraźnie zobaczyć różnicę między tkanką twardą a miękką. Z drugiej strony rezonans magnetyczny pozwala na rozróżnienie różnych tkanek miękkich. W przypadku potencjalnie złamanego obojczyka rezonans magnetyczny będzie rzadkością. scyntygrafia kości: w przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących integralności obojczyka lub innych struktur barku, lekarz może zlecić scyntygrafię kości w celu wykrycia ich słabych punktów. Zobacz też: USG ścięgien – wskazania i przebieg badania Obojczyk – leczenie urazów obojczyka Leczenie bólu obojczyka jest zależne od przyczyny bólu. W najczęstszych przypadkach urazów leczeniem będzie pewna forma unieruchomienia, chirurgiczna lub niechirurgiczna. Leczenie w domu i pierwsza pomoc Natychmiastowe leczenie można przeprowadzić przed udaniem się do lekarza lub, przed przybyciem karetki (w skrajnych przypadkach). W urazowych przypadkach bólu obojczyka, zwłaszcza przy podejrzeniu złamania obojczyka, należy jak najlepiej unieruchomić chore ramię, umieszczając ramię w temblaku. Chusta może być wykonana z ręcznika lub trójkątnej chusty. Łagodny ból obojczyka, który może być związany z napięciem mięśni lub niewielkim urazem, można leczyć stosując się do kilku prostych zasad: Odpoczynek. Unikajmy czynności, które spowodują nawet niewielkie obciążenie ramienia. Okład z lodu. Umieszczajmy okłady z lodu na obolałym obszarze na około 20 minut. Nie umieszczajmy lodu bezpośrednio na skórze i nie pozostawiajmy lodu na miejscu dłużej niż 20 minut na raz. Po 20 minutach usuńmy lód na co najmniej 20 minut. Powtarzajmy cykl 20 minut z lodem i 20 minut bez. Kompres. Możemy łatwo owinąć zranione kolano lub kostkę bandażem medycznym, aby zmniejszyć obrzęk i krwawienie wewnętrzne. W przypadku bólu obojczyka lekarz może ostrożnie owinąć nasze ramię, ale nie próbujmy tego robić samodzielnie. Utrzymywanie ręki i barku unieruchomionych w temblaku może pomóc zmniejszyć dalsze obrażenia. Odpowiednia pozycja. Trzymajmy ramię powyżej serca, aby zmniejszyć obrzęk. Oznacza to, że nie kładziemy się płasko przez pierwsze 24 godziny. Jeśli to możliwe, śpijmy z lekko uniesioną głową i ramionami. Leczenie operacyjne W zależności od rodzaju i ciężkości urazu lekarz zleci użycie pasa lub usztywniacza, aby unieruchomić ramię, lub skonsultuje się z chirurgiem ortopedą, który zoperuje uraz i naprawi go od wewnątrz. Jeśli zerwane więzadło w stawie barkowo-obojczykowym lub stawu ramiennego powoduje pęknięcie obojczyka, może zostać przeprowadzona operacja w celu usunięcia problemu. Chirurgia bezbolesnego pęknięcia obojczyka jest rzadka. Operacja może obejmować użycie małego drutu do związania ze sobą stawu ramiennego lub barkowo obojczykowego, aby prawidłowo połączyć kości. Podczas zabiegu lekarz może „oczyścić” staw, usuwając ostrogi kostne i małe fragmenty chrząstki. Po operacji prawdopodobnie pacjent będzie zmuszony nosić temblak przez kilka tygodni, podczas procesu gojenia, i prawdopodobnie będziemy musiał skorzystać z rehabilitacji, aby odzyskać siłę i umożliwić normalne funkcjonalne wykorzystanie ramienia. Zobacz też: Siedem najgorszych chorób kości i stawów Obojczyk – uczucie trzaskania w obojczyku Należy pamiętać, że niektóre epizody trzaskania (strzelania) obojczyka są krótkotrwałe, podczas gdy inne są trwałe. Jeśli trzaskanie obojczyka powoduje ból i ogranicza funkcję ramienia, zdecydowanie powinno się udać do lekarza, aby uzyskać odpowiednią pomoc. Celem byłoby przywrócenie normalnego bezbolesnego ruchu w ramieniu i stawach ramiennym lub barkowo-obojczykowym. Większość ludzi czuje się trochę lepiej po rozpoczęciu właściwego leczenia. Czasami trzaskanie w stawie mostkowo-obojczykowym lub obojczyku nie jest bolesne i nie ogranicza funkcji; to tylko zwykła uciążliwość. W takich przypadkach może być konieczne znalezienie czynności, które ograniczą trzaskanie w obojczyku lub nauczenie się żyć z trzaskaniem naszego ramienia. Tak długo, jak możemy w pełni i bezboleśnie funkcjonować, powinniśmy być w stanie normalnie używać ramion, aczkolwiek z niewielkim „hałasem” wydobywającym się ze stawów. Zobacz też: Stożek rotatorów Obojczyk – guzki na obojczyku Guz na obojczyku może być powodem do niepokoju. Ta długa, cienka kość łączy ramię z klatką piersiową. Biegnie tuż pod powierzchnią skóry i jest ogólnie gładka. To sprawia, że każde wybrzuszenie lub guzek na kości jest łatwy do zauważenia i wyczucia. Guz może być oznaką urazu, infekcji lub poważniejszego stanu. Przykładowo uraz obojczyka, taki jak złamanie lub pęknięcie, może czasami powodować tworzenie się guza. Guzek na obojczyku a opuchnięte węzły chłonne Czasem guzek na obojczyku to wynik opuchniętych węzłów chłonnych. Nasze ciało ma ponad 600 węzłów chłonnych. Węzły chłonne i płyn chłonny, który przez nie płynie, są niezbędne do powstrzymania niepożądanych bakterii i obcych substancji w organizmie, a także krążących białych krwinek, które również zwalczają infekcje. Węzły chłonne mogą ulec obrzękowi, jeśli doznamy urazu, walczymy z infekcją lub inną chorobą. Dzieje się tak, ponieważ organizm przenosi więcej białych krwinek do tego obszaru, aby zwalczyć problem. Guzek na obojczyku a cysta Guzek na obojczyku może być cystą. Cysty znajdują się pod skórą i pojawiają się, gdy płyn wlewa się do worka. Są twarde, gdy się je naciska z powierzchni skóry i zwykle nie są szkodliwe ani nie są oznaką żadnego złego stanu zdrowia. Guzek na obojczyku a guzy łagodne i złośliwe Istnieje możliwość, że guzek na obojczyku jest guzem. Guzy mogą być łagodne lub złośliwe i powinny zostać zbadane przez lekarza. Wiele łagodnych guzów jest znanych jako tłuszczaki. Są to guzy wypełnione tłuszczem, które pojawiają się przez długi czas, zwykle miesiące lub lata. Będą miękkie i gąbczaste, jeśli ich dotkniemy i są małe jak groszek. Innym rodzajem guza jest guz kości. Ten typ guza nie występuje często na obojczyku. Jeden procent lub mniej guzów kości na ciele występuje właśnie tutaj. Jeden rodzaj rzadkiego guza kości obojczyka nazywany jest torbielą tętniakowatą. Występują one najczęściej u starszych dzieci i nastolatków i mogą być łagodne lub rakowe. Guzek na obojczyku a zakażenie Odkrycie guzka na obojczyku może być oznaką infekcji. Jednym z rodzajów infekcji, które mogą wpływać na obojczyk, jest infekcja kości znana jako zapalenie kości i szpiku, chociaż nie jest to częste schorzenie obojczyka. Infekcje mogą rozprzestrzeniać się na obojczyk z krwi lub tkanki w pobliżu obojczyka. Może również dojść do infekcji, jeśli obojczyk ulegnie zranieniu, a zarazki dostaną się do rany. Leczenie guzka na obojczyku różni się w zależności od przyczyny guza. Nasz lekarz będzie musiał zdiagnozować guzek, aby określić właściwe leczenie. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. Teraz z e-konsultacji możesz skorzystać także bezpłatnie w ramach NFZ. Obojczyk układ kostny kości ręka złamanie obojczyka stłuczenie obojczyka maść przeciwbólowa rehabilitacja zwyrodnienie barku ból obojczyka leki przeciwbólowe Złamany obojczyk - objawy. Jak wygląda leczenie złamanego obojczyka? Obojczyk (z łaciny clavicula) to rodzaj lekko wygiętej kości długiej (około 15 cm) zlokalizowanej na szczycie klatki piersiowej. Obojczyk łączy mostek z łopatką,... Złamanie obojczyka Powstaje najczęściej z urazu pośredniego w wyniku upadku na wyciągniętą rękę czy na bark. Pojawiają się bolesność i obrzęk w miejscu złamania, trudności w... Maść przeciwbólowa - działanie, wskazania, stosowanie, skuteczność i skutki uboczne Maści przeciwbólowe są stosowane od dawna, zarówno na receptę, jak i bez recepty. Maść przeciwbólowa może być dobrą opcją, jeśli chcemy uniknąć stosowania leków... Adrian Jurewicz Omułek zielonowargowy – czym jest? Czym jest omułek zielonowargowy, jakie są jego właściwości i zastosowanie? Skorupiak znany również jako nowozelandzka małża zielona (Perna canaliculus) jest... Ćwiczymy chore stawy rąk Siła chwytu i precyzja ruchów – to decyduje o sprawności twoich dłoni. Masz chore stawy – nie masz wyjścia. Musisz dużo ćwiczyć, by wzmocnić siłę mięśni... Anna Kowalska Tribiotic - skład, działanie, wskazania, przeciwwskazania, dawkowanie Tribiotic to produkt leczniczy zawierający trzy antybiotyki, wykazujące działanie przeciwbakteryjne. Substancjami czynnymi leku są: bacytracyna cynkowa, neomycyna... Monika Wasilonek Urazy i złamania nosa Urazy i złamania nosa to sytuacje, których nie należy bagatelizować. Nos zewnętrzny odpowiada za ochronę gałek ocznych i mózgu przed uszkodzeniami, których można... fot. Fotolia Jakie są przyczyny złamania obojczyka? Najczęściej do złamania obojczyka dochodzi podczas niefortunnego upadku na wyciągniętą rękę, ale równie często uraz jest wynikiem tzw. sportów kontaktowych, w których dochodzi do kontaktu fizycznego między graczami (np. w boksie czy piłce nożnej). Złamanie obojczyka może być również skutkiem wypadku komunikacyjnego. Jakie są objawy złamania obojczyka? Objawy złamanego obojczyka to: ból, opuchlizna, ból przy poruszaniu ręką, problem z podnoszeniem ręki, często widoczne jest przemieszczenie kości, wyczuwanie przesuwania i tarcia odłamów po uciśnięciu miejsca nad szczeliną złamania. Poszkodowany może skarżyć się na mdłości i zawroty głowy. Złamaniu ulega zazwyczaj miejsce wyginania się obojczyka do przodu. Możliwe są uszkodzenia splotu barkowego lub tętnicy podobojczykowej, jednak występują rzadko. Uszkodzenie tętnicy podobojczykowej może wywołać krwotok wewnętrzny stanowiący realne zagrożenie życia poszkodowanego. Jak udzielić pierwszej pomocy? Przy złamaniu obojczyka pierwsza pomoc polega na jego unieruchomieniu. Zapobiega to przesuwaniu się odłamów kości, a poza tym łagodzi ból. Najlepiej unieruchomić obojczyk za pomocą temblaka. Zobacz też: Amputacja kończyny - jak jej uniknąć? Jak prawidłowo założyć temblak? Umiejętność wiązania temblaka jest bardzo ważna i nigdy nie wiadomo kiedy może się nam przydać. Aby prawidłowo założyć temblak należy: złożyć chustę na pół tak, aby utworzyła trójkąt; położyć jeden z rogów na kark; następnie należy zgiąć rękę w łokciu i położyć na siebie, zawinąć rękę chustą, ciągnąc ją za drugi róg do góry i związać go z pierwszym rogiem na szyi. Jak wygląda leczenie? Większość pacjentów, bo ponad 90%, udaje się wyleczyć bezoperacyjnie przez unieruchomienie. Czasami jednak potrzebna jest operacja. Operacja jest konieczna kiedy: złamanie zaszło w kilku miejscach; doszło do złamania otwartego; zostały uszkodzone nerwy; obojczyk wysunięty jest do przodu; kości nie zrastają się. Unieruchomienie złamanego obojczyka trwa przez minimum 3-4 tygodnie. Następnym krokiem jest rehabilitacja, ponieważ unieruchomienie kości powoduje sztywność mięśni i stawów. Na początku rehabilitacji wykonuje się ćwiczenia pasywne, a następnie ćwiczenia aktywne. Dzięki rehabilitacji pacjenci osiągają po 6-9 tygodniach zakres ruchu w 85%, a po roku uzyskują pełnię sił. Zobacz też: Złamania zamknięte - pierwsza pomoc krok po kroku Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Ból obojczyka najczęściej jest spowodowany urazami mechanicznymi obszaru obręczy kończyny górnej, jednak stłuczenia i złamania nie są jedyną przyczyną nieprzyjemnej dolegliwości. Do jej wystąpienia mogą doprowadzić też stany zapalne, zwyrodnieniowe, a także niektóre choroby przewlekłe. Objawy mogą charakteryzować się różnym natężeniem – od nieznacznego dyskomfortu, po poważny ból, znacząco utrudniający funkcjonowanie. Spis treści: Budowa obojczyka a miejsce, w którym może pojawić się ból Przyczyny bólu obojczyka Diagnozowanie i badania obrazowe Jak leczyć ból obojczyka? Metoda RICE Maści na ból obojczyka Ćwiczenia rozluźniające i wzmacniające Interwencja chirurgiczna Zastrzyki z kortykosteroidów Pozostałe metody leczenia dla schorzeń wynikających z choroby Jak zbudowany jest obojczyk? Budowa i potencjalne miejsce bólu Ból w okolicy obojczyka może znacząco utrudnić wykonywanie nawet najprostszych czynności. Duży wpływ na to ma anatomia tego obszaru i funkcja, którą pełni. Gdzie jest obojczyk i jak wygląda budowa obojczyka? Kość obojczykowa składa się z trzonu oraz z końca barkowego (płaski) i mostkowego (okrągły). Obojczyk stanowi miejsce przyczepu niezwykle istotnych mięśni, w tym mięśnia czworobocznego, naramiennego, piersiowego większego oraz mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego. Wraz z łopatką, obojczyk tworzy obręcz kończyny górnej, która jest stabilizowana przez więzadło barkowo obojczykowe oraz przez więzadło kruczo barkowe. Obojczyki to kości dość mocno odstające, co jest wyraźnie widoczne przede wszystkim u osób szczupłych. Ze względu na taką budowę, obszar ten jest eksponowany na urazy, nie tylko związane z przeciążeniem mięśni. Złamania, stłuczenia – na to wszytko narażony jest obojczyk. Budowa nie jest jednak jedynym czynnikiem, który przyczynia się do wystąpienia dolegliwości tego obszaru. Dlaczego boli obojczyk? Przyczyny najczęstszych dolegliwości Ból kości obojczyka może przybrać znaczne nasilenie i wykazuje tendencję do promieniowania. Chory często odczuwa ból obojczyka i szyi, ból przy obojczyku, ból ramienia. Należy zaznaczyć, że nawet drobna dysfunkcja tego obszaru może wywrzeć znaczący wpływ na sprawność. To tutaj znajdują się mięśnie odpowiedzialne za ruch szyi, pleców i rąk. Ból w obojczyku może zatem skutecznie utrudnić wykonywanie nawet najprostszych czynności. Co oznacza ból w okolicy lewego obojczyka i szyi? Jakie są przyczyny bólu obojczyka? 1. Złamany obojczyk Kontuzja lub uraz obojczyka to dość częsty problem, co wynika z budowy tego obszaru. Złamanie obojczyka jest poważnym, a przy tym – niezwykle bolesnym urazem. Wśród możliwych przyczyn złamania, należy wymienić: wypadki komunikacyjne, upadki, sporty kontaktowe (złamanie obojczyka jest częstą kontuzją osób uprawiających rugby lub football amerykański, dotyczy też zawodników sportów walki i piłkarzy), uraz okołoporodowy (złamanie obojczyka przy porodzie może wynikać z błędu lekarskiego, jednak złamany obojczyk u dziecka może też być konsekwencją dużej masy urodzeniowej). Objawy złamanego obojczyka to: obrzęk, zasinienie, krwiak, znaczna tkliwość, wyraźnie wyczuwalna sztywność ramienia, w przypadku noworodków – brak możliwości poruszania ręką. Pęknięty obojczyk u dziecka objawia się też obrzękiem, a z przemieszczeniem – odłamkami kostnymi, które można wyczuć w badaniu klinicznym. Jak długo boli złamany obojczyk? Jeżeli nie wystąpiły powikłania, dolegliwości bólowe utrzymują się przez 2-3 tygodnie od dnia zdjęcia opatrunku gipsowego. Jak długo sie zrasta? Proces ten trwa 10-12 tygodni. 2. Zapalenie kości i stawów Stan zapalny obejmujący staw mostkowo obojczykowy i staw obojczykowo barkowy może wskazywać na reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów i na dnę moczanową. Częstą przyczyną tego typu schorzeń jest nadmierne zużycie stawów. Dodatkowo, do wystąpienia dolegliwości bólowych może przyczynić się też zapalenie stawów i kości – nieswoiste (którego przyczyną są bakterie, wirusy lub grzyby) lub swoiste (będące następstwem innego schorzenia). W takim przypadku, wśród objawów należy wymienić ból, który z czasem przybiera na sile, oraz sztywność stawu objętego procesem chorobowym. 3. Uraz stawu AC (staw barkowo obojczykowy) Staw AC, czyli staw barkowo obojczykowy, składa się z kości łopatki, kości ramieniowej i z obojczyka. To właśnie w tym stawie, wyrostek barkowy (sklepienie stawu) łączy się z obojczykiem. W wyniku upadku na ramię (jest to najczęstsza, ale nie jedyna przyczyna), dochodzi do urazu stawu, którego konsekwencją może być złamany, wybity lub zwichnięty obojczyk. Zwichnięcie stawu barkowo obojczykowego doprowadza do wystąpienia obrzęku (pojawia się wyraźnie wyczuwalne wybrzuszenie). Inne symptomy to: tkliwość, ból, w niektórych przypadkach – przestawienie obojczyka. Takie same objawy daje wybity obojczyk. Nieprawidłowa pozycja spania Przyczyną bólu w obojczyku może też być niewłaściwa pozycja podczas spania, a konkretnie – spanie na jednym boku. Takie ułożenie ciała skutkuje wystąpieniem przewlekłego ucisku. Objawy to poranny ból w okolicy obojczyka, który mija samoistnie. 4. Zespół górnego otworu klatki piersiowej Zespół górnego otworu klatki piersiowej to kolejna możliwa przyczyna bólu obojczyka. W przebiegu schorzenia dochodzi do zwężenia przestrzeni, przez którą przebiegają nerwy i naczynia krwionośne. Najczęstsze przyczyny, które doprowadzają do jej wystąpienia, to: urazy, otyłość, niewłaściwa postawa ciała, osłabione mięśnie ramion, uprawianie sportów siłowych i regularne wykonywanie czynności, które wymagają powtarzalnego podnoszenia ciężarów. W niektórych przypadkach, schorzenie ma charakter wrodzonej niepełnosprawności. Objawy zespołu górnego otworu klatki piersiowej to: słabość ramienia, która uniemożliwia mocny uchwyt, występujący pod obojczykiem guzek (bolący), obrzęk, drętwienie w ramieniu, dolegliwości bólowe w obszarze szyi, obojczyka i/lub ramienia, bladość dłoni i palców. 5. Zapalenie kości i szpiku kostnego w obrębie obojczyka Infekcja kości i szpiku kostnego najczęściej wywołana jest przez mykobakterie i bakterie ropotwórcze. Źródłem zakażenia może być otwarta rana w obszarze obojczyka i złamanie, w przebiegu którego doszło do przerwania ciągłości tkanek. Mówiąc o objawach stanu zapalnego, należy wskazać na symptomy takie jak: gorączka, obrzęk tkanek, nudności, ocieplenie ciała w obszarze infekcji, w niektórych przypadkach – ropienie. 6. Rak i zmiany nowotworowe Ból obojczyka może być objawem pierwotnego raka kości lub nowotworu wtórnego (z przerzutu z okolicznych węzłów chłonnych). Pierwotny rak obojczyka, a dokładnie – rak kości, występuje dość rzadko. Znacznie częściej diagnozowane są przypadki choroby wtórnej. W niektórych przypadkach, za występowanie dolegliwości bólowych odpowiedzialny jest nerwiak, czyli nowotwór układu nerwowego. Możliwe symptomy choroby nowotworowej to: wzmożona potliwość, gorączka, przyspieszone bicie serca, wysokie ciśnienie krwi. Diagnoza i badania, które pomogą odnaleźć źródło problemu Rozpoznanie przyczyn bólu obojczyka wymaga przeprowadzenia kilku badań. Wiele na temat możliwego źródła dolegliwości może powiedzieć już samo badanie fizykalne. Ze względu na umiejscowienie kości i pojawiające się objawy (jak choćby obrzęk), pod wpływem dotyku lekarz może rozpoznać rodzaj urazu. Jeżeli rozpoznane zostanie złamanie lub pęknięcie, konieczne okaże się wykonanie RTG obojczyka. Dodatkowe badania obrazowe są też konieczne w przypadku, gdy badanie fizykalne nie daje jednoznacznej odpowiedzi co do rodzaju urazu. Jeżeli podejrzenie pada na problem związany z tkankami miękkimi, nie obejdzie się bez USG. W sytuacji, gdy przyczyna bólu obojczyka jest inna niż uraz mechaniczny czy przeciążenie, konieczne będzie poszerzenie diagnostyki. W takiej sytuacji, pomocne będzie badanie krwi. Na podstawie uzyskanych wyników, specjalista zadecyduje o kontynuowaniu rozpoznania lub o wdrożeniu właściwego leczenia. Jak wyleczyć ból obojczyka i złagodzić jego intensywność? Przebieg leczenia bólu obojczyka zależy od przyczyny wystąpienia dolegliwości. Podejście do tematu leczenia zależy tak naprawdę od wcześniej zdiagnozowanych przyczyn. Podstawowa metodologia jest zupełnie różna dla urazów mechanicznych i dla zapalenia spowodowanego przez RZS. 1. Metoda RICE (odpoczynek, schłodzenie, ucisk i unoszenie) W przypadku, gdy doszło do poważniejszego urazu tkanek miękkich, np. w skutek skręcenia, naciągnięcia lub naderwania mięśni – dobrze sprawdza się metoda RICE. Schemat postępowania przedstawia się następująco: R (rest, czyli odpoczynek) – odpoczynek chroni uszkodzone ścięgna, więzadła i mięśnie przed pogłębianiem urazu, a dodatkowo inicjuje procesy regeneracyjne; I (ice, czyli lód) – szybko zastosowany zimny okład schłodzi uszkodzony obszar i zapobiegnie wystąpieniu obrzęku. Sprawdzi się specjalny worek wypełniony pokruszonym lodem, ale gdy nie mamy nic innego pod ręką, odpowiednie będzie też opakowanie mrożonych warzyw. Lodu nie należy układać bezpośrednio na skórze, zawsze musi być czymś owinięty. Okład nie może być utrzymywany dłużej niż 20 minut; C (compression, czyli ucisk) – ucisk dodatkowo nie dopuszcza do wystąpienia obrzęku, a przy okazji – łagodzi ból. Do wywołania ucisku doskonale nada się bandaż elastyczny; E (elevation, czyli uniesienie) – uniesienie (powyżej poziomu serca) obszaru, w którym doszło do wystąpienia urazu, pozwala kontrolować obrzęk. Jest to popularna metoda pierwszej pomocy, która sprawdza się świetnie właśnie w przypadku urazów tkanek miękkich. Nie zastąpi to prawidłowej formy leczenia, ale pomoże znacząco złagodzić odczuwane dolegliwości. 2. Maści na ból obojczyka Jeżeli odczuwany ból jest następstwem przeciążenia stawu i mięśni, pomocne okażą się niesteroidowe leki przeciwzapalne i środki do stosowania miejscowego – maści, żele i kremy. Maść łagodząca ból zawiera w swoim składzie kamforę i salicylan metylu. Substancje te działają rozgrzewająco, a drażniąc obecne w skórze zakończenia nerwowe, doprowadzają do rozszerzenia naczyń krwionośnych. W przypadku stłuczeń i innych urazów, którym towarzyszy obrzęk, dobrze sprawdzi się chłodząca maść na ból obojczyka. W połączeniu z metodą RICE pozwala w bardzo szybkim czasie złagodzić dolegliwości bólowe. 3. Ćwiczenia na bolący obojczyk i kinesiotaping Odpowiednio dobrane ćwiczenia pozwalają złagodzić dolegliwości bólowe i przywracają sprawność uszkodzonego obszaru. Istotną ulgę przynosi też fizjoterapia, a niektóre zabiegi, jak choćby pole magnetyczne, wdrażane są jeszcze na etapie leczenia zachowawczego, gdy pacjent nosi gips. Dobre efekty daje też kinesiotaping (np. po zdjęciu gipsu). Metoda ta zakłada stosowanie specjalnych plastrów, których zadaniem jest uniesienie skóry i zwiększenie przestrzeni oddzielającej ją od mięśni. Dzięki temu, zredukowany zostaje nacisk na zakończenia nerwowe. Kinesiotaping usprawnia też krążenie żylne i przez to – stymuluje proces regeneracji tkanek. 4. Stabilizacja lub interwencja chirurgiczna w przypadku poważnego urazu Jeżeli doszło do złamania bez przemieszczenia, zwykle wystarczy usztywnienie obojczyka poprzez zastosowanie opatrunku gipsowego lub specjalnej ortezy. W przypadku złamania z przemieszczenie lub otwartego, konieczna może okazać się płytka operacja obojczyka. Leczenie chirurgiczne jest też konieczne w przypadku niewłaściwie przeprowadzonego leczenia zachowawczego złamanej kości. 5. Zastrzyki z kortykosteroidów przy bólach chronicznych Ból barku i obojczyka o znacznym natężeniu, które uniemożliwia normalne funkcjonowanie, złagodzą zastrzyki z kortykosteroidów. Takie leczenie pozwala pozbyć się dolegliwości bólowych na wiele miesięcy, a nawet na wiele lat. Jest to metoda stosowana przede wszystkim u osób, które cierpią na trudne do zdiagnozowania, chroniczne bóle lub u pacjentów, dla których pozostałe sposoby leczenia nie działają. Oczywiście ostrzykiwanie nie zastąpi naturalnej formy leczenia i jest stosowane jedynie jako “bloker” dla odczuwanego bólu. Jednakże jest to metoda, która pozwala przywrócić chociaż namiastkę naturalnego stanu dla osób z przewlekłymi dolegliwościami obręczy barkowej. 6. Pozostałe sposoby leczenia dla dolegliwości chorobowych Jeżeli przyczyna bólu jest inna niż uraz, lekarz zadecyduje o wdrożeniu terapii właściwej dla danej jednostki chorobowej. W przypadku infekcji bakteryjnej, konieczne będzie przyjmowanie antybiotyków. Choroba nowotworowa wymaga wdrożenia leczenia onkologicznego – chemio- i/lub radioterapii. Bibliografia BochenekA, ReicherM.; “Anatomia człowieka.”; TomII, Wydawnictwo LekarskiePZWL, Warszawa1998 152 (1968). Grażyński, Jacek, Paweł Wawrzaszek, and Stefan Sobczyński.; “Operacyjne leczenie złamań obojczyka u dzieci.”; Rocznik dziecięcej chirurgii urazowej 10. Martynów, Renata, and Ryszard Podemski.; “Bóle barku.”; Przewodnik Lekarza/Guide for GPs (2001): 112-117. Małek, Elżbieta.; “Pielęgnowanie kończyn górnych 514 [03]. Z1. 04.” Rizzo Jr, Thomas D.; “Using RICE for injury relief.”; The Physician and sportsmedicine (1996): 33-34. Kądziołka, Joanna, Joanna Grzegorczyk, and Agnieszka Rawska.; “Wpływ fizjoterapii na poziom odczuwanego bólu u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów.”; Prz Med Uniw Rzesz 7 (2009): 46-54. Odchudzanie to nie taka prosta sprawa, jak mogłoby się wydawać. Często nie wystarcza po prostu zmniejszona ilość kalorii. Istnieje wiele chorób, które utrudniają odchudzanie, a racjonalne podejście do tego procesu powinno skupiać się nie tylko na utracie zbędnych kilogramów, lecz także na poprawie stanu zdrowia. Sprawdź 9 badań, które należy zrobić przed rozpoczęciem odchudzania. Przed rozpoczęciem odchudzania warto wykonać badania krwi. Wielu profesjonalnych dietetyków zaleca pacjentom przyniesienie ze sobą na pierwszą wizytę aktualnych wyników badań, przynajmniej tych podstawowych. W jakim celu? Wydawać by się mogło, że odchudzanie to po prostu dobranie odpowiedniej ilości kalorii do potrzeb danej osoby, a wynikom badań krwi nic do tego. Jednak ludzki organizm to nie maszyna i jego funkcjonowania nie da się opisać prostym działaniem matematycznym. Spis treściDlaczego należy zrobić badania przed rozpoczęciem odchudzania?9 badań, które należy zrobić przed rozpoczęciem odchudzania Dlaczego należy zrobić badania przed rozpoczęciem odchudzania? Aby opracować optymalną dietę odchudzającą, dietetyk potrzebuje wielu informacji związanych z historią masy ciała na przestrzeni lat, przebytymi chorobami, stosowanym leczeniem i parametrami krwi. Podejmowanie się współpracy z pacjentem z uwzględnieniem wyników badań krwi wskazuje na odpowiedzialne podejście dietetyka do swojej pracy. Po pierwsze, w niektórych przypadkach, szczególnie w zaburzeniach hormonalnych i w zaburzeniach gospodarki węglowodanowej, ułożenie właściwej diety, która zadziała, bez znajomości stanu zdrowotnego pacjenta jest praktycznie niemożliwe. Po drugie rolą diety, nawet odchudzającej, jest poprawa ogólnego stanu zdrowia. Z uwzględnieniem chorób współistniejących, czy występujących niedoborów pokarmowych dieta będzie prowadziła do naprawy tych parametrów, a nie do ich nieumyślnego pogorszenia. Skoro wiesz już, że odpowiedzialne odchudzanie wymaga wykonania badań przed jego rozpoczęciem, sprawdź, jakie parametry warto skontrolować. 9 badań, które należy zrobić przed rozpoczęciem odchudzania Morfologia Morfologia krwi to najbardziej podstawowe badanie, które należy wykonywać regularnie niezależnie od stanu zdrowia i samopoczucia. Stanowi ona wstępny test, który pozwala ocenić, czy w organizmie nie toczą się żadne procesy chorobowe. Co prawda morfologia nie daje prostej informacji o konkretnych chorobach, ale pozwala ogólnie ocenić stan zdrowia i daje wskazówki do dalszej diagnostyki, jeśli coś jest nie tak. Dla dietetyka szczególnie istotne są takie parametry jak: hemoglobina, erytrocyty, hematokryt i objętość czerwonych krwinek. Pozwalają one ocenić, czy nie występuje niedokrwistość. A jeśli tak, jaka jest jej przyczyna: niedobór żelaza lub niedobór witaminy B12 i folianów. Kolejny wskaźnik, który dietetyk analizuje w morfologii to leukocyty. Ich zbyt duża ilość wskazuje na infekcję organizmu. Konieczne może się okazać poszukanie źródła tej infekcji. Glukoza na czczo Glukoza to parametr, bez znajomości którego nie powinno zaczynać się odchudzania. Jej poziom we krwi na czczo daje podstawową informację o funkcjonowaniu gospodarki węglowodanowej i wskazuje na ewentualne ryzyko cukrzycy lub stany przedcukrzycowe. Cukrzyca typu II jest chorobą wynikającą przede wszystkim z nieprawidłowego odżywiania przez długie lata. Zbyt wysoki poziom glukozy na czczo można dosyć łatwo zredukować odpowiednią dietą, a tym samym uniknąć konieczności leczenia farmakologicznego metforminą. Wyrównanie glikemii poprzez odżywianie realnie zapobiega rozwinięciu się cukrzycy typu II z koniecznością stosowania insuliny, nawet jeśli wczesne zaburzenia gospodarki węglowodanowej już występują. Odchudzanie przy wysokim poziomie glukozy bez wprowadzenia dedykowanej dla tego stanu diety może być znacznie utrudnione. Insulina na czczo Insulina na czczo jest kolejnym wskaźnikiem obok glukozy, który daje dietetykowi informację o stanie gospodarki węglowodanowej. Jest to hormon produkowany przez trzustkę, którego rola w metabolizmie węglowodanów jest ogromna. Często bywa tak, że poziom glukozy na czczo jest w górnych granicach normy lub tylko delikatnie ją przekracza, natomiast poziom insuliny mocno szybuje w górę. Jest to wskazanie do diagnozowania insulinooporności. To stan, w którym komórki ciała zmniejszają swoją wrażliwość na insulinę i, aby wykorzystać energię z pożywienia, potrzebują coraz więcej insuliny. Insulinooporność jest poważnym zaburzeniem metabolicznym. Jednak do zwiększenia wrażliwości tkanek na insulinę niekonieczne potrzebne jest leczenie farmakologiczne. Odpowiednio szybko wdrożona właściwa dieta zapobiega rozwojowi insulinooporności i cofa ją. Czy insulina ma znaczenie przy odchudzaniu? Bardzo duże. Insulina jest hormonem, który odpowiada za budowanie, magazynowanie. Jej duże ilości krążące we krwi skutecznie utrudniają zużywanie zapasów tłuszczu zgromadzonych w tkance tłuszczowej. TSH TSH jest hormonem przysadki mózgowej, którego wydzielanie jest ściśle powiązane ze stanem tarczycy. W przypadku niedoczynności tarczycy stężenia TSH rosną, w przypadku nadczynności – maleją. TSH jest pierwszym i podstawowym badaniem wykonywanym do zdiagnozowania chorób tarczycy. Oczywiście sam pomiar tego hormonu nie wystarcza do oceny stanu tarczycy, ale jest wskaźnikiem do dalszej diagnostyki. Dlaczego stężenie TSH ma znaczenie przy diecie odchudzającej? Przy nieuregulowanej pracy tarczycy utrata masy ciała może być bardzo powolna i oporna. W zaawansowanej, nieleczonej niedoczynności tarczycy wiele osób skarży się na to, że może całymi dniami pić wodę, a i tak nie chudnie. Niedoczynność tarczycy bardzo silnie wpływa na metabolizm, a dokładnie na jego spowolnienie. Oznacza to, że organizm zużywa mniej energii na funkcjonowanie, niż u osoby zdrowej. Mówiąc metabolizm, mam na myśli nie tyko szybkość trawienia, ale wszystkie procesy życiowe toczące się w organizmie. W niedoczynności tarczycy cały organizm pracuje wolniej: niższy jest puls, niższe ciśnienie krwi, występuje uczucie zimna, rzadkie wypróżnianie. Zaburzenia pracy tarczycy są obecnie bardzo powszechne, szczególnie wśród kobiet. Dlatego przed rozpoczęciem odchudzania warto sprawdzić, czy problem nas nie dotyczy. Dieta odchudzająca powinna zawierać zwiększoną ilość białka i nie może być zbyt ubogokaloryczna, aby nie nasilać zaburzeń metabolizmu. Lipidogram Reklamy telewizyjne pełne są środków, które mają pomóc utrzymać cholesterol w normie. To jeden z czynników, które doprowadziły wiele osób do przekonania, że po pierwsze, cholesterol jest zły, po drugie, za wszelką cenę trzeba go obniżyć. Ani jedno, ani drugie nie jest prawdą. Zbyt niski cholesterol jest groźniejszy dla zdrowia, niż zbyt wysoki. Aby rzeczywiście móc ocenić ryzyko chorób, potrzebny jest pełny lipidogram, cxyli badanie obejmujące wskaźniki takie, jak: cholesterol ogółem, cholesterol HDL, cholesterol LDL i trójglicerydy. Te parametry pomogą dietetykowi podjąć decyzję o: wdrożeniu diety redukującej ryzyko miażdżycy, wdrożeniu diety redukującej otłuszczenie narządów wewnętrznych, wprowadzeniu produktów podwyższających poziom HDL i obniżających poziom LDL oraz trójglicerydów, stosowania diety prowadzącej do naprawy już istniejących uszkodzeń naczyń krwionośnych. Choć czynniki te nie mają bezpośredniego wpływu na odchudzanie, wprowadzenie diety odchudzającej może być doskonałą okazją do zadbania o zdrowie również w tym aspekcie. CRP CRP czyli białko C-reaktywne jest wskaźnikiem stanu zapalnego w organizmie. Jego stężenie wzrasta silnie przy infekcjach, np. bakteryjnych, które przebiegają z gorączką. Jest to jeden rodzaj stanu zapalnego – krótkotrwały i intensywny. Istnieje jednak stan zapalny o niskim nasileniu, często niezauważalny przez lata, a prowadzący do wielu chorób. Podwyższony poziom CRP daje informację, co prawda bardzo ogólną, czy w organizmie toczy się jakiś proces zapalny. Często jego normy są przekroczone u osób otyłych. Podwyższone stężenie CRP może wynikać: ze zbyt wysokiego poziomu LDL, ze zbyt wysokiego poziomu glukozy, ze zbyt wysokiego poziomu trójglicerydów, chorób zapalnych jelit czy chorób autoimmunologicznych. Poziom CRP służy do oceny ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i może być wykorzystany przez dietetyka jako informacja do wdrożenia tzw. diety dla serca lub diety przeciwmiażdżycowej. Ciśnienie krwi Podwyższone ciśnienie krwi jest powszechnym problemem wśród Polaków. Najczęściej wynika z nadwagi i otyłości lub z przewlekłego stresu. Odchudzanie jest czynnikiem zmniejszającym ciśnienie krwi, a zatem i ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Warto wiedzieć, na jakim poziomie występują te parametry przed odchudzaniem i monitorować je wraz ze spadkiem masy ciała. Tym bardziej, że badanie jest bardzo szybkie, proste i nieinwazyjne. Występowanie nadciśnienia jest ważną informacją dla dietetyka i wpływa na dobór intensywności diety odchudzającej. Kortyzol Kortyzol jest hormonem wydzielanym przez nadnercza. Jego poziom we krwi jest powiązany z czynnikami stresowymi w życiu codziennym. I nie chodzi tu np. jedynie o stres w pracy, ale o stresory takie jak: niedostateczna ilość snu, praca w nocy, intensywne treningi, treningi wieczorne, bardzo niska kaloryczność diety. Badania pokazują, że wyższe stężenia kortyzolu występują u osób z nadwagą i otyłych w porównaniu ze szczupłymi. Kortyzol zmniejsza wrażliwość komórek na insulinę i wraz z insuliną sprzyja zwiększonemu magazynowaniu tkanki tłuszczowej, szczególnie w okolicach talii, obojczyków, szyi i twarzy. Kortyzol nie jest badaniem, które każdy powinien wykonać przed odchudzaniem, ale z pewnością warto, aby zrobiły je osoby mające za sobą kilka prób odchudzania, ich odchudzanie jest nieefektywne, bądź zdają sobie sprawę z występowania w ich życiu przewlekłego czynnika stresogennego. Wysoki poziom kortyzolu wyklucza wprowadzenie restrykcyjnej diety i intensywnego treningu. Dietetyk może również zaproponować suplementację przy wysokim poziomie kortyzolu. Witamina D Wielu osobom witamina D kojarzy się wyłącznie z mocnymi kośćmi. Coraz powszechniej mówi się o jej roli w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego. Ale tak naprawdę rola witaminy D jest bardzo szeroka. Przy tym bardzo duża część populacji Polski ma jej niedobory z powodu zbyt niskiej ekspozycji skóry na słońce. Czy witamina D ma związek z odchudzaniem? Tak, jej niedobór może utrudniać spalanie tkanki tłuszczowej. Ale trzeba podkreślić, że suplementacja witaminy D to nie metoda na odchudzanie. Wyrównanie niedoborów pomaga jednak normować gospodarkę hormonalną i niwelować stany zapalne, które utrudniają odchudzanie. Wydaje się, że największy wpływ poziomu witaminy D na utratę tkanki tłuszczowej ma jej relacja z kortyzolem. Witamina D wpływa na obniżenie wydzielania kortyzolu, a przez to ogranicza gromadzenie się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Oddziałuje też pozytywnie na odczuwany poziom energii i spontaniczną aktywność fizyczną. Badanie poziomu witaminy D nie jest niezbędne, aby rozpocząć odchudzanie. Mimo to warto je wykonać z powodu rozpowszechnionych niedoborów. Natomiast w przypadku utrudnionego odchudzania poziom witaminy D można zbadać razem z poziomem kortyzolu. Czytaj też: Odchudzanie - jak zmniejszyć apetyt i głód? Jak zdrowo schudnąć? 10 zasad zdrowego i bezpiecznego odchudzania Efektywne odchudzanie - 10 przykazań jak skutecznie schudnąć Dlaczego nie chudnę? Pytanie 1 z 10 Jak często się ważysz lub mierzysz? nie robię tego codziennie raz w tygodniu, nie częściej Ćwiczenia w domu to idealny sposób na to, aby spalić zbędne kilogramy! To wspaniała wiadomość dla wszystkich, którzy nie mogą chodzić na basen czy też na siłownię. Sprawdź od czego zacząć trening w domu, jakie ćwiczenia na brzuch i inne partie ciała możesz wykonywać oraz z jakiego sprzętu korzystać, aby nie tylko schudnąć, ale również wzmocnić mięśnie. Ćwiczenia w domu – jak zacząć ćwiczyć?Ćwiczenia w domu – gotowy zestaw dla dziewczynĆwiczenia na brzuchĆwiczenia na plecyĆwiczenia na biceps – chwyć hantleĆwiczenia na klatkę piersiowąĆwiczenia w domu – jak szybko schudnąć?Ćwiczenia w domu – jaki sprzęt? Powody, dla których decydujesz się na ćwiczenia w domu mogą być różne: kłopoty finansowe, brak czasu, by dostosować się do godzin, w których odbywają się zajęcia fitness w niedalekim klubie. Niezależnie jednak od tego, z jakiego powodu decydujesz się wziąć sprawy w swoje ręce i zadbać o sprawność oraz kondycję we własnym domu – ważne, by robić to sensownie! Chodzi o to, aby trening domowy był nie tylko efektywny, ale przede wszystkim bezpieczny. Ćwiczenia w domu – jak zacząć ćwiczyć? Zadbaj o odpowiedni czas treningu Niezależnie od tego, czy są to ćwiczenia na pośladki, czy też ćwiczenia na brzuch – na początku trenuj 3 razy w tygodniu od 30 do 45 minut. Do formy dochodzi się małymi krokami. Jeśli przeforsujesz mięśnie na początku, skutek może być odwrotny od oczekiwanego. Dopiero po miesiącu możesz ćwiczyć nawet do godziny. Zaczynaj od rozgrzewki Ta zasada jest zawsze aktualna i nigdy się nie zmieni: zawsze rozgrzewaj się przed treningiem – niezależnie od tego, czy decydujesz się na trening profesjonalny, czy ćwiczenia w domu. Musisz pobudzić układ sercowo-naczyniowy, podnieść temperaturę ciała i tkanek, aby przygotować mięśnie, ścięgna i stawy do obciążeń podczas wysiłku fizycznego. Dobra rozgrzewka pozwoli ci ćwiczyć efektywniej. Pilnuj techniki Na początku nie skupiaj się na intensywności, ale na jakości wykonania ćwiczenia. Aby trening był skuteczny, musisz przede wszystkim ćwiczyć poprawnie. Pamiętaj o odpowiednim oddychaniu podczas treningu. Oddech musi być zsynchronizowany z tempem wykonywanych ćwiczeń. Kontroluj fazę wdechu i wydechu. W większości przypadków wydech należy wykonywać ustami, a wdech nosem. Prawidłowy wydech występuje w czasie największego skurczu mięśni ‒ to zdecydowanie bardziej wymagająca część ćwiczeń. Wdech powinien nastąpić w mniej forsownej części ćwiczenia, czyli w fazie powrotu ‒ mięśnie wtedy się rozciągają. Nie wstrzymujemy oddechu w czasie wysiłku, np. przy unoszeniu czy prostowaniu. Stretching Po każdym treningu koniecznie poświęć minimum 10 minut na rozciągnięcie zmęczonych mięśni. Wykonuj ćwiczenia rozciągające symetrycznie, naprzemiennie na jedną i drugą stronę ciała. Podczas pogłębiania zakresu ruchu unikaj sprężynowania i gwałtownych ruchów. Stretching to bardzo ważna część treningu, dzięki której twój organizm szybciej się zregeneruje. Nigdy z niego nie rezygnuj! W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł Energia Vigor Up! Fast o smaku pomarańczowym, 20 tabletek musujących 24,90 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Energia Oryal After Party, 18 tabletek 35,97 zł Energia WIMIN Dobra energia, 30 kaps. 59,00 zł Ćwiczenia w domu – gotowy zestaw dla dziewczyn Dobry trening ogólny to taki trening, który zaangażuje do pracy wiele różnych partii mięśniowych – pobudzając je do pracy. Jeśli zamierzasz wykonywać ćwiczenia w domu bez sprzętu, postaw na te, na te sprawdzone, które zaangażują do pracy mięśnie rąk, pleców i brzucha, mięśnie nóg oraz pośladków: Przysiad– rozstaw stopy na szerokość ramion (stopy ustawione lekko na zewnątrz). Ręce przenieś do przodu, zejdź do pozycji przysiadu (najpierw do tyłu idą biodra, tak jak podczas siadania na krześle), przenosząc ciężar na pięty. Plecy mają pozostać proste (zachowując naturalne krzywizny). Wypchnij pośladki do tyłu, by obciążyć mięśnie tylnej części ud. Możesz zejść do przysiadu równoległego (kiedy uda są ułożone równolegle do podłoża) bądź niżej, o ile plecy zachowują neutralną pozycję. Podnosząc się do góry, aktywuj mięśnie pośladkowe i rób wydech. Pompka– ciało ustaw w podporze przodem. Ramiona są wyprostowane, dłonie tuż pod barkami, ręce ustawione w linii prostej, palce rąk skierowane na wprost. Stopy razem lub w lekkim rozkroku są oparte o palce stóp. Brzuch mocno napięty, podobnie zresztą jak reszta ciała. Zegnij ramiona tak, aby klatka piersiowa kierowała się w stronę podłoża (głowa ma być przedłużeniem kręgosłupa). Łokcie powinny uginać się pod kątem 45 stopni do podłoża. Następnie prostuj ramiona, wracając do pozycji wyjściowej, pilnując, by ciało pozostawało spięte w linii prostej. Pełny brzuch– jeśli zastanawiasz się, jakie ćwiczenia na brzuch wybrać, to jedno z najbardziej funkcjonalnych, które spowoduje wyraźne wzmocnienie jego mięśni. Pozycja startowa: połóż się na plecach, łącząc podeszwy stóp. Proste ręce przełóż za głowę, tak aby dłonie dotknęły podłoża. Następnie z wymachem przenieś ręce w przód, przechodząc do pełnego siadu (dłonie powinny dotknąć stóp). Osoby mające problemy z lędźwiowym odcinkiem kręgosłupa powinny robić to ćwiczenie na leżąco, wykonując jedynie mocne spięcia i nie odrywając lędźwi od ziemi. Wykrok w tył– pozycja wyjściowa do wykroku: Stań, trzymając stopy razem, a ręce połóż na biodrach. Utrzymując kręgosłup w neutralnym położeniu, wykonaj wykrok do tyłu, zginając kolano nogi wykrocznej pod kątem 90 stopni i obniżając udo nogi wykrocznej do położenia (mniej więcej) równoległego do podłoża. Pamiętaj, by kolano nogi zakrocznej opadało prosto w dół za tobą, tak aby noga balansowała na palcach stopy, tworząc kąt 90 stopni w stawie kolanowym i aby kolano było w jednej linii z kręgosłupem. Następnie powróć do pozycji wyjściowej. Wspinaczka w podporze– ustaw się w podporze przodem. Plecy mają być proste, a brzuch napięty. Pilnując, by pośladki znajdowały się w jednej linii z plecami, dynamicznie przyciągaj raz jedną, raz drugą nogę do klatki piersiowej. Pilnuj, by całe dłonie były przyklejone do podłoża, a barki znajdywały się tuż nad nimi. Pajacyk– to przykład bardzo prostego ćwiczenia w domu na skuteczne spalanie tłuszczu. Jest to ćwiczenie typu cardio, które warto wykonywać jako ostatnie, by podkręcić tempo swojego treningu. Ułóż ćwiczenia w formie treningu obwodowego. Oznacza to, że każde z nich powinnaś wykonywać przez 30 sekund, płynnie przechodząc do kolejnego. Po zakończeniu zestawu odpoczywasz minutę i cały zestaw powtarzasz cztero- lub pięciokrotnie. Ćwiczenia na brzuch Nie wychodząc z domu, można doskonale wyćwiczyć mięśnie brzucha, a poza klasycznymi brzuszkami czy brzuszkami z nogami w górze (nożyce) są jeszcze inne warianty, jakie prezentujemy poniżej. Kluczem do sukcesu jest duże samozaparcie oraz cierpliwość. Warto pamiętać, że ćwiczenia na brzuch nie wymagają codziennego treningu – mięśnie brzucha muszą się bowiem zregenerować. Wystarczy więc powtarzać ćwiczenia w domu 2 lub 3 razy w tygodniu – oto kilka propozycji: Unoszenie bioder– ćwiczenie należy wykonywać na plecach, nogi zgięte w biodrach i kolanach, ręce wzdłuż tułowia na szerokości bioder. Unieś biodra do linii prostej mostka, miednicy i kolan; pośladki i brzuch muszą być napięte. Utrzymuj tę pozycję przez 30 sekund, później wróć do pozycji wyjściowej i wykonaj ćwiczenie po raz kolejny. Przysiady– stań w rozkroku, umieść stopy na szerokość barków, ręce proste przed siebie. Ugnij nogi do momentu powstania równoległej linii bioder z podłogą. Plecy proste, brzuch napięty. Utrzymuj tę pozycję przez 10 sekund, następnie wróć do pozycji wyjściowej. Skręty tułowia w siadzie– wykonaj siad, nogi powinny być ugięte w kolanach, stopy w powietrzu. Ręce trzymaj prosto przed siebie, z ręcznikiem zwiniętym w rulon. Ręce zaciśnięte mocno w pięści. Wykonaj skręt tułowia w prawo, przenosząc ręce na prawą stronę kolan. Następnie zrób to samo w lewo. Kolana nieruchome, plecy proste. Pilatesowe nożyce– połóż się na plecach. Ramiona wzdłuż tułowia, nogi proste. Unieś nogi i wykonaj poziomego krzyżowanie nóg względem siebie. Odcinek lędźwiowy musi być dociśnięty do podłoża, ręce proste, brzuch napięty. Ćwiczenie wykonuj przez 10 – 15 sekund, następnie wróć do pozycji wyjściowej. Unoszenie nóg bokiem– połóż się na prawym boku. Prawa ręka prosta, głowa oparta o ramię, lewa ręka płasko na podłodze w okolicy pępka stabilizuje pozycję. Z wdechem unieś złączone nogi powyżej linii bioder i z wydechem opuść je. Ćwiczenia na plecy Jeśli zależy ci przede wszystkim na ćwiczeniu pleców, warto w domu zamontować drążek. Jak się okazuje, taki sprzęt dostępny jest w każdym sklepie sportowym, wystarczy umieścić go tylko w futrynie drzwi. Bardziej zaawansowane osoby mogą też zainteresować się systemem TRX. Podciągnięcia na drążku– to świetne ćwiczenia na plecy, należy chwycić drążek nadchwytem w taki sposób, aby przedramiona i ramiona tworzyły po podciągnięciu kąt 90 stopni. „Superman”– polega na tym, aby położyć się na brzuchu i z wyciągniętymi do przodu rękami unieść klatkę piersiową oraz nogi do góry. W takiej pozycji należy wytrzymać 1-3 sekundy, a następnie opuścić ciało w dół. Ćwiczenia z hantlami– jeśli masz ciężarki, zdecydowanie warto je tutaj wykorzystać. Przykładowo, na początku możesz ustawić się tak, aby kolano i dłoń opierały się o ławkę (może to być również łóżko lub krzesło). Druga noga powinna zwyczajnie stać na podłożu. W wyprostowanej ręce trzymaj ciężarek, a następnie przyciągnij go do ciała. Ważne jest, aby –wykonując tę czynność – w pełni kontrolować przyciąganie i opuszczanie hantli. Warto pamiętać, że ćwiczenia w domu wzmacniające mięśnie pleców są często jednocześnie ćwiczeniami na biceps. Ćwiczenia na biceps – chwyć hantle Interesują cię ćwiczenia na biceps w domu? Oto zestawy, które wzmocnią twoje mięśnie ramion. Hantle doskonale urozmaicą zwykły trening. Ćwiczenia w domu z ich użyciem spowodują wysmuklanie sylwetki i redukcję tkanki tłuszczowej. Świetnie sprawdzają się również jako ćwiczenia na biceps. Hantle – ćwiczenie na biceps nr 1– weź hantle i trzymaj je opuszczone, po bokach tułowia. Stań prosto, w lekkim rozkroku. Trzymaj łokcie nieruchomo i podnoś dłonie na wysokość obojczyków, zginając przedramiona. Później powoli je opuść. Powtórz wszystkie czynności 5 razy. Hantle – ćwiczenie na biceps nr 2– weź hantle i stań prosto, w delikatnym rozkroku. Ręce z hantlami powinny być opuszczone i znajdować się po bokach tułowia. Zacznij naprzemiennie zginać ręce. Kiedy zginasz jedną rękę, druga musi być wyprostowana. Ćwiczenie powtórz 5 razy. Hantle – ćwiczenie na biceps nr 3: krzesełko– chwyć hantle i oprzyj się plecami o ścianę. Odstaw stopy na dwa kroki od ściany, ugnij i opuść biodra. Uda powinny być równoległe do podłogi, a kolana powinny znajdować się nad kostkami. Unieść ręce na boki i powtórz ćwiczenie kilka razy. Hantle – ćwiczenie na biceps nr 4: przysiad baletowy – stań w rozkroku i złap ciężar w obie ręce. Wyprostuj je nad głową, dbając o odpowiednią postawę. Napnij mięśnie brzucha i zrób głęboki przysiad, uginając łokcie i przenosząc ciężar za głową. Wykonaj 10 powtórzeń w czterech seriach. Ćwiczenia na klatkę piersiową Klatkę piersiową można ćwiczyć bez jakiegokolwiek sprzętu. Jeśli interesują cię ćwiczenia w domu na barki, jak również i na triceps, poniższe propozycje również doskonale zdadzą egzamin. Pompki – teoretycznie wszyscy wiedzą, jak je wykonywać. W praktyce wiele osób robi to nieprawidłowo. Należy pamiętać zatem o tym, że należy opuszczać ciało do momentu wytworzy się kąta 90 stopni w stawie łokciowym. Dipy– to ćwiczenia określane również mianem „pompek szwedzkich” lub „pompek na poręczach”. W celu ich wykonania należy usiąść na brzegu krzesła oraz oprzeć dłonie na jego krawędziach, jednocześnie zawijając palce pod siedziskiem. Stopy należy oprzeć na podłodze oraz zsunąć się pośladkami z krzesła do przodu. Łokcie należy wyprostować, a następnie ugiąć je do kąta 90 stopni przy jednoczesnym obniżaniu bioder ku podłodze. Później trzeba stopniowo wyprostować łokcie i powtarzać czynności od początku. W internecie znajdziesz również różne plany treningowe skoncentrowane właśnie na ćwiczeniach klatki piersiowej, na kanałach: FitnessBlender czy też ScottHermanFitness. Ćwiczenia w domu – jak szybko schudnąć? Ćwiczenia odchudzające to przede wszystkim cardio. Doskonale sprawdzą się tu pajacyki i skakanie na skakance. Warto wykonywać również sprint w miejscu oraz szybko wchodzić po schodach. Polecamy także zwykłe podskoki w miejscu. Ćwiczenia w domu możesz też oprzeć na wiedzy znanego trenera i ćwiczyć razem z nim. Zacznij od interwałów. Są to krótkie treningi, które spalają tkankę tłuszczową w bardzo krótkim czasie. Jeśli chodzi o ćwiczenia na szybkie schudnięcie w domu, idealny będzie zestaw ćwiczeń „Skalpel” oraz dwa programy treningowe: „Turbo Spalanie” i „Killer” – wszystkie autorstwa Ewy Chodakowskiej. Są to bardzo skuteczne zestawy ćwiczeń, które pomogą utracić ci w szybkim czasie zbędne kilogramy. Warto jednak pamiętać, że są one naprawdę wymagające. „Turbo Spalanie”– przeznaczone jest dla osób mniej wprawionych, jednak w ciągu miesiąca pozwolą ci spalić 3 kilogramy – ważne jednak, aby wszystkie wymagane ćwiczenia wykonywać bez przerwy. „Killer”– dedykowany jest osobom jeszcze bardziej zaawansowanym, ale jeszcze szybciej pomaga schudnąć. Pomostem pomiędzy jednym a drugim programem może być „Sukces”, który również polecany jest przez wiele Polek. Masz mało miejsca i nie jesteś w stanie stworzyć minisiłowni? To nie jest przeszkoda, wystarczy butelka wody i krzesło. Jeśli chcesz jednak urozmaicić ćwiczenia w domu, mogą ci się przydać specjalne przyrządy i warto wymienić kilka: dysk sensomotoryczny, piłka rehabilitacyjna, guma do ćwiczeń, piłka lekarska. Wszystkie te przedmioty pozwolą ci trenować jeszcze efektywniej. Pamiętaj jednak, że nie musisz ich kupować i nie jest ci potrzebna od razu profesjonalna mata do ćwiczeń. Źródła: Artykuł rozbudowany przez Zuzannę Kowalewską Zobacz także Natalia Suchocka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy

jak schudnąć z obojczyków