Ajahn Brahm , Opowieści buddyjskiego mnicha. Licencja na szczęście. Mądrość buddyjskiego mnicha. Od świadomej medytacji po eliminację niepokoju i gonitwy myśli. Serwis dla miłośników książek. Opinie, recenzje książek i oceny czytelników, wirtualna biblioteczka i rekomendacje książek. 3 200 000 £ (szacowany) Uważaj, komu otwierasz drzwi ( ang. Don't Let Him In) – brytyjski horror z 2011 roku w reżyserii Kelly Smith. Wyprodukowana przez wytwórnię Coldwood Productions i Straightwire Films. Premiera filmu odbyła się 9 sierpnia 2011 w Wielkiej Brytanii. Niech te legendy o prawdziwym szczęściu sprawią ci mnóstwo radości, tak jak tym, którzy już je usłyszeli. Niech pomogą ci zmienić życie na lepsze, tak samo, jak pomogły już wielu innym. Rozkoszuj się ich czytaniem i otwórz wrota swojego serca. Otwórz wrota swojego serca. Słuchaj swojego serca. Autor: West Kasie. 4,5. 38 recenzji. 25,00 zł. 37,90 zł - porównanie do ceny sugerowanej przez wydawcę. Dodaj do koszyka. Sprzedaje Empik. Wysyłka w 1 dzień rob. Nie możesz otworzyć drzwi swojego Mini Countrymana? Może to jednak stać się bardzo niewygodne w codziennym użytkowaniu, nawet dla własnego bezpieczeństwa, ponieważ istnieje ryzyko utknięcia. Z tego powodu zablokowane drzwi nie przejdą kontroli technicznej. Może być kilka powodów, dla których Twoje drzwi już się nie otwierają. Nie miałam wpływu na przyspieszone bicie swojego serca, zimny pot na plecach, rozdygotane dłonie i pustkę w głowie. Mimo że minęło tyle czasu, wciąż było tak samo. O ile nie gorzej. — Nie. Nie myśl o nim. Nie — mamrotałam sama do siebie jak ostatnia wariatka. Byłam nią. Byłam wariatką. hycw4g. W 2011 ukończyła Śląski Uniwersytet Medyczny – kierunek pielęgniarstwo. Specjalizuje się w pielęgniarstwie anestezjologicznym i intensywnej opiece nad pacjentem. Pracowała w Polsko – Amerykańskich Klinikach Serca w Tychach oraz w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym im. prof. K. Gibińskiego w Katowicach. Ukończyła wiele kursów, które poszerzały jej wiedzę oraz pomagały w opiece nad pacjentami. Pośród najważniejszych można znaleźć Kurs EKG, z Resuscytacji Krążeniowo – Oddechowej oraz Kurs Pielęgniarstwa Kardiologicznego. Chcąc spełnić swoje marzenie postanowiła być częścią marki Vigor Point® i otworzyć swoją placówkę w Tychach – w swoim rodzinnym mieście. Każdego dnia otwierając drzwi swojego Centrum stawia sobie za cel, by wszyscy pacjenci, którzy zdecydują się na skorzystanie z jego usług byli w pełni zadowoleni i poczuli,że mają do czynienia z profesjonalistami w swoich fachu. Otwierając drzwi zbolałych serc... Z Józefem Dudkiewiczem, publicystą i psychologiem, długoletnim prezesem Katolickiego Klubu Dyskusyjnego na Manhattanie, rozmawia Agnieszka Warecka. „Sumienie obudzone” to nieco szerzej pomyślana recenzja autobiograficznej książki Bernarda Nathansona. Ale przede wszystkim dodatkowy głos w kwestii aborcji. Co skłoniło Pana do zainteresowania się tematem? Był rok 1996 r. Mieszkałem wtedy w Nowym Jorku. Na Manhattanie, przy 2. Alei i 22. Ulicy, działała największa wówczas na wschodnim wybrzeżu kontynentu klinika aborcyjna. Przechodząc obok, spotykałem ludzi z różańcami w rękach, których od wejścia do gmachu energicznie odgradzała policja. Z czasem sam zacząłem stawać w grupie modlących się w intencji matek chcących zabić swoje poczęte dzieci. W tym czasie ukazała się też książka autorstwa prof. Nathansona, dyrektora tej kliniki. Przetłumaczona na język polski, do czytelników trafiła jako „Ręka Boga”. I przyjęła formę świadectwa lekarza ateisty, w którym obudziło się sumienie... W swojej autobiografii Nathanson przyznaje, iż w latach sześćdziesiątych w sposób czynny zaangażował się w zniesienie zakazu przerywania ciąży w Ameryce, co następnie zaowocowało podobnymi ustawami niemal we wszystkich krajach świata. W klinice, której był dyrektorem, dokonywano 120 aborcji dziennie. W ciągu 2 lat przeprowadzono w sumie 60 tys. zabiegów. A dodatkowe 10 tys. nadzorował w innym szpitalu. Już jako człowiek nawrócony wyznał, że czuje się odpowiedzialny za 75 tys. aborcji oraz że w liczbie tej mieści się również zabieg dokonany na jego własnym dziecku. Przypomnijmy, co spowodowało tak wielką przemianę. Moralną obojętność wobec problemu przerywania ciąży zmieniło wynalezienie ultrasonografu na początku lat siedemdziesiątych. Postawiony twarzą w twarz z obrazem embrionu w łonie matki, Nathanson przestał wierzyć w aborcję na życzenie. Ale potrzebował jeszcze kilkunastu lat, zanim zapragnął zobaczyć, co dzieje się z dzieckiem po włączeniu maszyny, która wysysa „coś”, co trafia do torebki z gazy jako strzępy tkanek. I dopiero kiedy w 1984 r. w studium montażowym obejrzał sfilmowane łono matki, doznał tak silnego wstrząsu, że postanowił już nigdy więcej nie przeprowadzać zabiegu aborcji. Przekonały go nie względy religijne, ale widok dziecka abortowanego w zaawansowanym okresie ciąży! W Boga uwierzył później. Nawrócony, zaczął pokazywać filmy na zgromadzeniach obrońców życia w całym kraju. „Niemy krzyk”, a po nim drugi obraz „Zaćmienie rozumu” wywołały w świecie prawdziwy ferment... Szerokim echem odbiła się też wizyta Nathansona w Polsce. W 1996 r., a więc w czasie, kiedy w Sejmie toczyła się debata nad złagodzeniem ustawy antyaborcyjnej. Profesor wystąpił wówczas między innymi na Konferencji Episkopatu Polski, gdzie tłumaczył obecnym, że zabezpieczenie Polski przed społecznym rozkładem w dużej mierze zależy od biskupów i księży oraz że ingerencja Kościoła w politykę ma uzasadnienie w sytuacji, kiedy dylematy dotykają spraw moralnych. Zaś niepowstrzymanie aborcji da zielone światło eutanazji, zalegalizowanej już wówczas w Holandii, jednym ze stanów Australii i dwóch Ameryki. Dalej wyjaśniał, że lawina tocząca się ku dolinie śmierci skończy na inżynierii genetycznej, tworzącej nowe formy życia, trudne do wyobrażenia, a tym bardziej do przyjęcia dla zwykłego śmiertelnika. Apelował tym samym, by naród, który tak wiele wycierpiał w ostatnich stuleciach, nie kroczył krwawymi śladami Stanów Zjednoczonych. Śladami, którym poniekąd sam dał początek... W swojej autobiografii szczegółowo wyjaśnia proces całego przedsięwzięcia. Wystarczyło 2 ludzi i sprzyjające ich usługom media. Jaka zatem będzie puenta „Sumienia...”? Wybór formy obszernej recenzji autobiografii Nathansona, pozwolił mi na poruszenie szeregu zagadnień oraz opracowanie ich w osobnych 12 rozdziałach. Ostatnim dotykam sedna sprawy... Przed człowiekiem o wrażliwym sumieniu staje bowiem dziś problem odwrócenia kierunku cywilizacji od śmierci ku życiu. Jest na to jeden sposób! Tak jak matka dopuszcza do śmierci swojego nienarodzonego dziecka, tak też ona tylko będzie w stanie zaważyć na duchowym przeobrażaniu świata. Jan Paweł II wzywał kobiety, by spojrzały na siebie i zobaczyły życie takim, jakim mogłoby ono być. Nie chciał, aby te z nich, które poddały się zabiegowi przerwania ciąży, zostały uwięzione w swojej przeszłości niczym w pułapce. Zdaniem Papieża, właśnie one poprzez odejście od rozpaczy i pogodzenie z tym, co zaszło, żyjąc nadzieją, mogą dostarczyć jednego z najbardziej wymownych argumentów w obronie prawa wszystkich do przyszłości. Po przebytym cierpieniu i duchowym ozdrowieniu powinny stać się świadkami oraz ratunkiem dla innych kobiet - nieświadomych i złudzonych kłamstwem „prawa do własnego ciała”. Ponieważ opowiadać się po stronie życia to stawać w obronie prawdy o pochodzącej od Boga godności i wartości każdej ludzkiej istoty. A jak przebić się z nadzieją na przyszłość do tych, których życie umarło razem z dziećmi? Nie ma kobiety, która nie przeżywałaby utraty ciąży. Cierpienie tych spośród nich, które poddały się zabiegowi aborcji, ma szansę stać się pomostem od przeszłości do przyszłego poszanowania życia. Przekroczywszy własny próg nadziei, nabytą ufność mogą one szczepić w serca zniewolone lękiem, napawane kłamstwem, względnie zdecydowane na zabicie swojego poczętego dziecka... Jego utrata może w każdej chwili i u każdej z nich przerodzić się w oddanie życia sprawie nienarodzonych. Tym samym kobieta ma szansę stać się źródłem mądrości i zdrowia dla drugiej. Chwalebne byłoby, gdyby taki ruch ozdrowieńczy zaproponowały Kościołowi w Polsce właśnie kobiety! Na wzór istniejącego Ruchu Czystych Serc... ...byłby to ruch zranionych serc. Zresztą oba są komplementarne w tej materii. A nam potrzeba takiego ruchu! Potrzeba nam żywych świadectw pozwalających zrozumieć, że aborcja nie jest rozwiązaniem. A najbardziej wiarygodny będzie głos tych, które tej tragedii doświadczyły poniekąd na sobie. Kultura śmierci pozostawiając kobiety po aborcji samym sobie, skazuje je tym samym na ból i depresję. Iluzja „wolnego wyboru” prowadzi je często na manowce. Zaś rozpacz po stracie dziecka tym bardziej domaga się głośnego wyrażenia żalu, a w konsekwencji dążenia do pojednania z Bogiem oraz bliskimi. I to właśnie Kościół, kapłani w łączności z psychoterapeutami, mogą otwierać Chrystusowi drzwi zbolałych serc. Z kolei matki powinny świadczyć o tym, że wartości ludzkiego istnienia nie da się mierzyć w kategoriach kalkulacji ekonomicznych czy politycznych. Kobiecie został bowiem powierzony dar życia, stanowiący podstawę jej moralnej i duchowej siły, a przez nią narodu oraz świata. Jan Paweł II w liście apostolskim „Mulieris dignitatem” pisał, że nasze czasy w sposób szczególny oczekują na objawienie geniuszu kobiety, który zabezpiecza wrażliwość na człowieka w każdej sytuacji dlatego, że jest on... człowiekiem! Ale także dlatego, że największa jest miłość. I właśnie zrozumienia tego przesłania życzymy Czytelnikom! Przeczytać książkę do końca to pewien wysiłek. Łatwiej pstryknąć i zobaczyć obraz w oknie TV. Jedynie utrwalony kulturowo odruch daje piszącemu nadzieję, że zadziała on u kogoś jeszcze i jego publikacja znajdzie się w polu uwagi. „Sumienie obudzone” dotyka zagadnienia terroru na skalę niespotykaną dotąd w dziejach ludzkości, bo godzącego w całą współczesną cywilizację. Co wiemy o przeżyciach kobiet po aborcji i ku czemu zmierzamy w tym kołowrocie zbrodni? — to tylko niektóre z poruszonych w książce zagadnień. Im większa świadomość społeczeństwa, tym większe szanse na okiełznanie ogromu zła. Refleksje polecam z nadzieją, że jak długo wybieramy dobro, nie grozi nam zniewolenie. Dziękuję za rozmowę. opr. aw/aw Copyright © by Echo Katolickie We wrocławskiej archikatedrze odbyły się uroczystości beatyfikacyjne 10 sióstr elżbietanek. Były w większości Ślązaczkami. Pracowały w różnych miejscach, opiekując się starszymi, chorymi, potrzebującymi. Wierne swojemu powołaniu zamordowane zostały przez żołnierzy radzieckich „wyzwalających” tereny Śląska w 1945 r. Uroczystościom przewodniczył kard. Marcello Semeraro, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. List do uczestników beatyfikacji przesłał prezydent RP Andrzej przewodniczył kard. Marcello Semeraro, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Mszę koncelebrowali biskupi (m. in. nuncjusz apostolski abp Salvatore Pennacchio, prymas Polski abp Wojciech Polak, przewodniczący KEP abp Stanisław Gądecki, kard. Stanisław Dziwisz, metropolita wrocławski abp Józef Kupny, biskupi z innych krajów – m. in. Niemiec, Węgier) i liczni liturgii udział brały licznie zgromadzone siostry elżbietanki z różnych stron świata, na czele z matką generalną s. M. Samuelą Werbińską, a także przedstawiciele i przedstawicielki innych zgromadzeń, ruchów i stowarzyszeń oraz wierni świeccy, zebrani także przed katedrą. W uroczystościach uczestniczyli również przedstawiciele Kościoła początku zebranych powitał metropolita wrocławski, abp Józef Kupny. „Święci nie przemijają. Święci żyją świętymi i pragną świętości” – zacytował słowa św. Jana Pawła II z pielgrzymki w 1999. „Dziś tę samą radosną wieść przyniósł nam papież Franciszek, który pozwolił na beatyfikacje s. Paschalis i jej towarzyszek” – celebrowana była w języku łacińskim. Czytania podczas liturgii słowa były w języku polskim i niemieckim. Ze względu na beatyfikację męczenniczek, zastosowano czerwony kolor beatyfikacji dziesięciu męczenniczek elżbietańskich brzmi: „Wierne miłości”.Metropolita wrocławski abp Józef Kupny wygłosił prośbę do papieża Franciszka o ogłoszenie błogosławionymi s. Paschalis i jej nowych błogosławionych przeczytała elżbietanka, s. Maria Zaborowska, postulatorka Marcello Semeraro, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, odczytał list apostolski papieża Franciszka, na mocy którego dołączono męczenniczki do grona błogosławionych: „My papież Franciszek, spełniając pragnienia naszego brata Józefa Piotra Kupnego, arcybiskupa wrocławskiego, jak również wielu innych braci w biskupstwie, oraz licznych wiernych świeckich, za radą Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych naszą apostolską władzą zezwalamy, aby czcigodne służebnice Boże s. Paschalis Jahn, w świecie Maria Magdalena, oraz jej dziewięć towarzyszek, męczennice, zakonnice zgromadzenia sióstr św. Elżbiety, które poświęcone Jezusowi Boskiemu Oblubieńcowi umiłowały Go aż do przelania krwi i gorliwie uczciły, spiesząc z pomocą najuboższym – odtąd były nazywane błogosławionymi. Jak również, aby co roku ich wspomnienie mogło być obchodzone w miejscach i w sposób określony przez prawo, mianowicie dnia 11 maja”.Po odczytaniu w świątyni rozległy się brawa, odśpiewano „Gloria Patri” i miało miejsce uroczyste odsłonięcie obrazu nowych w procesji siostry elżbietanki przyniosły do ołtarza dary – świece symbolizujące nowe błogosławione oraz kielich mszalny z 1945 roku. Służył on do sprawowania Mszy świętych w kaplicy pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Domu św. Elżbiety w Nysie. Został sprofanowany przez żołnierzy Armii Czerwonej, którzy najpierw używali go podczas posiłków, a następnie urządzili sobie zabawę polegającą na strzelaniu do kielicha, widoczne są w nim liczne ślady po kulach.– Patrząc na niego, w modlitewnej zadumie pamiętajmy o oprawcach, którzy dopuścili się złych czynów, i prośmy Boga, aby każdy szanował życie i godność drugiego człowieka – modlono beatyfikację podziękowali abp Józef Kupny i s. Maria Zaborowska, postulatora Marcello Semeraro powiedział w homilii, że beatyfikowane dziś siostry elżbietanki były one żywym uobecnieniem mądrych panien z ewangelicznej przypowieści św. Mateusza, które wyszły na spotkanie Pana z zapalonymi lampami. “W zamian za ich wierność i wytrwanie aż do przelewu krwi Bóg dał im wieniec chwały, z czego my sami dzisiaj się radujemy i co świętujemy” – powiedział uwagę, że całe życie tych sióstr było prawdziwym darem z siebie w służbie chorym, maluczkim, ubogim, najbardziej potrzebującym. Ich bezinteresowna miłość była heroiczna do tego stopnia, że nie zdecydowały się na ucieczkę przed zbliżającą się na przełomie lat 1944-45 Armią Czerwoną. I to pomimo wieści o jej brutalności i okrucieństwach popełnianych przez żołnierzy na mieszkańcach Prus Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zwrócił uwagę, że męczeństwo dziesięciu elżbietanek przywodzi na myśl sytuacje, których doświadczamy dzisiaj w Europie XXI wieku. “Są to okoliczności, w których – widząc sceny dokonywanej przemocy, gorzkiego okrucieństwa, nieuzasadnionej nienawiści – odczuwamy pragnienie pokoju i budowania harmonii poprzez gesty miłości, otwartości, akceptacji i gościnności” – stwierdził Semeraro przypomniał też słowa, jakie skierował do Polaków papież Franciszek w związku z sytuacją na Ukrainie, dziękując im, że jako pierwsi wsparli Ukrainę, “otwierając swoje granice, swoje serca i drzwi swoich domów dla Ukraińców uciekających przed wojną”.Kaznodzieja podkreślił, że pokój buduje się poprzez konkretne gesty bezinteresownej miłości, służy się mu oddaniem, wiernością i troską o innych. “To jest konkretna odpowiedź, której obok modlitwy każdy z nas może udzielić w obliczu tak wielkiej brutalności, barbarzyństwa i niesprawiedliwości, których jesteśmy świadkami” – powiedział kard. Semeraro. Dodał przy tym, że nowe błogosławione są dla nas w tym momencie doskonałym hierarcha przypomniał także, że siostry Paschalis Jahn i jej Towarzyszki poprzez swoje męczeństwo chciały bronić swojego dziewictwa i czystości. Przykład nowych Błogosławionych przypomina wszystkim, a zwłaszcza młodzieży, jakiej miłości szuka serce człowieka – mówił kaznodzieja. “Wpatrując się w przykład tych dzielnych i szczerych kobiet, każdy może odkryć, że jest powołany do prawdziwej, troskliwej i bezinteresownej miłości” – Semeraro podkreślił, że przykład beatyfikowane dziś siostry elżbietanki mówi jasno o godności kobiety, która w planie Odkupienia ma największe uznanie w Najświętszej Maryi Pannie. “Prosimy Pana za ich wstawiennictwem, aby światu nigdy więcej nie zabrakło szacunku dla kobiecości, równości w godności mężczyzny i kobiety oraz ochrony macierzyństwa” – mówił zakończenie kard. Semeraro zachęcił, by Matce Bożej, Królowej Polski, świętej Edycie Stein urodzonej właśnie we Wrocławiu i dziesięciu nowym Błogosławionym powierzać dzisiejsze potrzeby, troski, nadzieje i nasze oczekiwania. “W sposób szczególny polecamy im dzisiaj naród ukraiński, migrantów i nasze dążenie do pokoju” – powiedział watykański wyznaniu wiary siostry elżbietanki z różnych krajów odczytały wezwania modlitwy wiernych. Prośbę o pokój w Ukrainie i na świecie odczytano w języku procesji do ołtarza przyniesiono dary – oprócz hostii, wina i wody – dar prezydenta RP Andrzeja Dudy, obraz nowobłogosławionych męczenniczek, kwiaty, monstrancję, kielich i czerwony komunii odśpiewano uroczyście „Ciebie Boga wysławiamy”.List prezydenta odczytał minister Adam Kwiatkowski, sekretarz stanu w kancelarii prezydenta RP.– Składam dziś uroczyste dziękczynienie za beatyfikację s. Paschalis Jahn i towarzyszek. Choć relacje o ich męczeństwie przejmują żalem i grozą, to jednak w duchu najstarszej tradycji Kościoła ośmielam się też wyrazić radość, że powiększyły one grono błogosławionych. Ich związki z Dolnym Śląskiem rodzinne, odnoszące się do miejsca pełnionej posługi lub miejsca tragicznej śmierci sprawiły, że wierni metropolii wrocławskiej rozpoznali w ich osobach nowe orędowniczki. Ufam, że ich kult rozszerzy się na cały nasz kraj i poza jego granice – napisał prezydent Andrzej że wyniesione dziś do chwały ołtarzy siostry zakonne dały świadectwo niezłomnej wierności zakonnym ślubom oraz wartościom, na służbę którym oddały wszystkie swoje siły. „Z godnością i zdumiewającą odwagą stanęły w obronie czci swojej oraz kobiet, którym groził najgorszy los, to znaczy jeden z najgorszych rodzajów cierpienia i pohańbienia, jakich może doświadczyć człowiek. Dzisiaj chcemy pamiętać przede wszystkim o ich heroizmie i świętości, jednak okoliczności ich śmierci siłą rzeczy kierują nasze myśli także ku ofiarom II wojny światowej, a szczególnie ku działaniom zbrojnym prowadzonym w roku 1945 na obecnych zachodnich i północnych ziemiach Rzeczypospolitej. W pamięci historycznej mieszkańców tych regionów trwa niezagojona rana. Jest nią wspomnienie o zbrodniach, jakich żołnierze Armii Czerwonej dopuszczali się na wielką skalę wobec kobiet a szczególnie sióstr zakonnych. Niestety, to niewypowiedziane okrucieństwo było więcej niż tolerowane przez sowieckich dowódców. Nasze serca i umysły w naturalnym odruchu buntują się przeciwko rozpamiętywaniu tamtych straszliwych tragedii sprzed blisko 80 lat” – kontynuował.– Niestety, choć trudno w to uwierzyć, historia tego barbarzyństwa powtarza się dzisiaj, teraz, na walczącej o wolność Ukrainie. Na domiar złego znów dzieje się to pod znakiem czerwonej gwiazdy i wywieszanej miejscami flagi Związku Sowieckiego. Ufam, że pragnienie pokoju, jedność i zdecydowanie ludzi dobrej woli, oraz ich radykalny sprzeciw wobec zła, jakim jest ta wojna, zyskają nową opatrznościową pomoc za wstawiennictwem beatyfikowanych sióstr elżbietanek. Życzę wszystkim zgromadzonym głęboko duchowego przeżycia tej uroczystości oraz nadziei na triumf dobra w dzisiejszym świecie, w którym, jak wierzymy, nie zabraknie ludzi sumienia oraz bohaterów na miarę siostry Paschalis Jahn i jej towarzyszek – zakończył Czytelniku,cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie! Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz prosimy Cię o wsparcie portalu za pośrednictwem serwisu Patronite. Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj. Opis Przez ostatnie 50 lat kościół praktykował wzór zdobywania ludzi dla Chrystusa, który wykorzystuje wyuczone na pamięć prezentacje. Te „jednostronne prezentacje” były niezbędne, ponieważ praktycznie w ogóle nie próbowano rozwinąć więzi miłości pomiędzy wierzącymi a niewierzącymi. W czasie pierwszego kontaktu, osobie zadawano pytanie na temat jej relacji z Jezusem Chrystusem. Zwykle odnosiło się do życia po śmierci, a nie do tego, jaką różnicę uczyniłoby dzisiaj w życiu stanie się chrześcijaninem. W rezultacie, świat kościoła jest wypełniony traktatami ewangelizacyjnymi i kursami ewangelizacyjnymi, które zachęcają dwie obce sobie osoby do dyskusji na temat Bożego planu zbawienia, nie dbając w ogóle o to, aby te osoby się poznały. Książka napisana jest w formie podręcznika, który wyposaży cię, abyś usługiwał niewierzącym oraz tym, którzy przychodzą na wspólne zgromadzenie twojego kościoła. Ten kurs nie zachęca cię do stania się „sprzedawcą” ewangelii. Pomaga w praktyczny sposób zrozumieć, że prawdziwa ewangelia jest zawsze ewangelią relacji. Źródło: Data dodania: środa, 23 sierpień 2017 The best bookmaker bet365 Free Premuim Templates by BIGTheme © Kościół Zielonoświątkowy Zbór w Tczewie „Otwierając swoje granice, swoje serca i drzwi swoich domów dla Ukraińców uciekających przed wojną, hojnie ofiarujecie im wszystko, czego potrzebują” – powiedział papież Franciszek, pozdrawiając Polaków podczas środowej audiencji generalnej. Pełny tekst pozdrowień: „Pozdrawiam serdecznie wszystkich Polaków. Wy, jako pierwsi, wsparliście Ukrainę, otwierając swoje granice, swoje serca i drzwi swoich domów dla Ukraińców uciekających przed wojną. Hojnie ofiarujecie im wszystko, czego potrzebują, by mogli żyć godnie, pomimo dramatu obecnej chwili. Jestem Wam głęboko wdzięczny i z serca Wam błogosławię!”. Następnie papież zwrócił się spontanicznie do o. Marka Viktora Gongalo OFM: „A ten brat franciszkanin, który jest lektorem w języku polskim, jest obywatelem Ukrainy. Jego rodzice w podeszłym wieku są w tej chwili w podziemnym schronie, chroniąc się przed bombami w okolicach Kijowa. On zaś nadal pełni swoją służbę tutaj z nami. Wspierając jego, wspieramy wszystkich ludzi, którzy cierpią z powodu bombardowań – jego starszych rodziców i wiele starszych osób, które znalazły schronienie pod ziemią. Pamiętamy w sercu o tym narodzie. Dziękuję Ci za kontynuowanie pracy”. Vaticannews / BP KEP

otwierając drzwi swojego serca